ψυχολογια
Μην πνίγετε το παιδί σας στα δώρα
ΛΟΥΪΖΑ ΒΟΓΙΑΤΖΗ
Σε κάθε γιορτή έχουμε το ίδιο δίλημμα: Τι να τους πάρουμε, τα έχουν όλα. Τα παιδιά μας, τα ανίψια, τα βαφτιστήρια, τα παιδιά των φίλων, πριν προλάβουν να επιθυμήσουν κάτι, το έχουν κιόλας αποκτήσει. Και κάθε χρόνο, τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, επαναλαμβάνεται η ίδια τελετουργία: Εμείς και όλοι οι υπόλοιποι μαζί τα πνίγουμε στα δώρα. Πριν κάνετε λοιπόν το κουμάντο σας και φέτος με τον Αϊ-Βασίλη, διαβάστε τις παρακάτω απαντήσεις στις πιο καίριες ερωτήσεις σχετικά με τα δώρα των παιδιών, τα καλά και τα στραβά τους.
Κατ’ αρχάς είμαστε όλοι παιδιά της εποχής μας. Όλα όσα βλέπουμε, δηλαδή, μας γεννούν επιθυμίες, ενώ κατά καιρούς όλοι μας μπερδεύουμε το «ευχαριστιέμαι» με το «ξοδεύω» και το «υπάρχω» με το «έχω». Έτσι και με τα παιδιά μας, συχνά τείνουμε να πιστέψουμε ότι η ευτυχία τους βρίσκεται ή τουλάχιστον εξαρτάται από την αφθονία αγαθών και ότι καλοί γονείς είμαστε όταν τους την προσφέρουμε. Είναι μια εποχή που η «έλλειψη» ή η «μη εκπλήρωση» είναι λέξεις που μας τρομάζουν, ιδιαίτερα όταν αφορούν τα παιδιά. Μερικοί από εμάς, συγχέουν τόσο πολύ τις ζωτικές ανάγκες (αγάπη, τρυφερότητα, σωματική επαφή, κατανόηση, φυσική παρουσία των γονιών και πολλά άλλα) των παιδιών με τις παροδικές τους επιθυμίες («Πάμε jumbo τώρα!»), που τρέμουν στην ιδέα ότι θα τα βλάψουν ή θα τα στιγματίσουν ανεπανόρθωτα αν οι φίλοι τους ή τα ξαδέρφια τους πάρουν πιο πολλά ή πιο «καλά» δώρα από τα ίδια. Επιπλέον, τα πολλά δώρα είναι μια κλασική -αδέξια και άστοχη στην ουσία- προσπάθεια να εξαγοράσουμε τις ενοχές μας που δεν έχουμε χρόνο, που λείπουμε πολύ, που δεν ασχολούμαστε αρκετά μαζί τους, κάπως σαν να τους λέμε: «Βλέπεις, σε σκέφτομαι, σε φροντίζω, εκπληρώνω τις επιθυμίες σου...».
Τα παιδιά μπορεί να βρεθούν σε μεγάλη σύγχυση, να καταλήξουν να πιστεύουν ότι η πιο σίγουρη απόδειξη αγάπης και αναγνώρισης των δικών τους είναι τα πολλά και ακριβά δώρα. Με τον καταιγισμό από δώρα, μέσα στον ψυχισμό των παιδιών τείνουν να μπερδευτούν το συναίσθημα, η χρηματική αξία, τα δώρα. Κινδυνεύουν, λοιπόν, να αρχίσουν να αδιαφορούν για όσους τα πλησιάζουν χωρίς να φέρνουν τα πολυπόθητα «καλούδια». Και θα έχουν επίσης δυσκολία να αντιλαμβάνονται τη συμβολική αξία κάθε προσφοράς που τους γίνεται, της απλής, καλοπροαίρετης χειρονομίας.
Oι γιορτές και τα δώρα που ανταλλάσσουμε είναι μια ιεροτελεστία γεμάτη συμβολισμούς και γι’ αυτό καλό είναι να μην τα προσφέρουμε υπό όρους. Υπάρχουν άλλες στιγμές και ευκαιρίες, πολύ πιο κατάλληλες, για να επιβραβεύσουμε ή να τιμωρήσουμε τα παιδιά, αν το θεωρούμε απαραίτητο. Τα δώρα είναι ένας ωραίος τρόπος να μυήσουμε τα παιδιά στην ευχαρίστηση του «δούναι και λαβείν» και καλό είναι να κρατήσουμε μακριά καθετί που υπαγορεύει ότι «η αξία σου εξαρτάται από τις πράξεις σου, τη συμπεριφορά σου, τα επιτεύγματά σου».
Μετά από ένα διαζύγιο, σχεδόν πάντα τα παιδιά κάνουν διπλές γιορτές, μία φορά στη μαμά και μία στον μπαμπά. Και ο μεγάλος φόβος των χωρισμένων γονιών είναι ότι τα παιδιά θα περάσουν καλύτερα με τον άλλον. Έτσι, προσπαθούν να προσφέρουν όσο πιο πολλά μπορούν. Αυτό όμως συνήθως υπαγορεύεται από το δικό τους ναρκισσιστικό συμφέρον («Κι αν περνάει καλύτερα εκεί κι εμένα δεν με θέλει πια;»), παρά από την πεποίθησή τους ότι αυτό είναι το καλύτερο για τα παιδιά. Τα δώρα σε μια τέτοια κατάσταση συνοδεύουν ένα «αίτημα αγάπης» προς τα παιδιά. Αυτά από τη μεριά τους είναι εγκλωβισμένα σε αυτή την κατάσταση αντιπαλότητας των γονιών για τη διατήρηση της δικής τους εύνοιας και δεν είναι δύσκολο να μπουν κι αυτά στο «παιχνίδι» και να καταντήσουν μικροί τύραννοι που απαιτούν συνεχώς και δεν ικανοποιούνται ποτέ: «Θέλετε να σας αγαπάω; Δώστε μου ό,τι σας ζητήσω!».
Δεν θα το αποφύγουμε αν επιμένουμε να το πνίγουμε στα δώρα, πολλά από τα οποία κιόλας κοροϊδεύει, επειδή δεν τα ζήτησε κι επειδή πήρε έτσι κι αλλιώς όλα όσα είχε ζητήσει. Θα γίνει επίσης «μπλαζέ» και ανικανοποίητο αν το αφήσουμε να πιστεύει ότι κάθε επιθυμία του είναι για μας υποχρέωση. Αντίθετα, είναι σημαντικό να του δώσουμε την ευκαιρία να εκφράσει επιθυμίες, χωρίς αυτές να πραγματοποιούνται άμεσα και πάντα. Δεν είναι κλισέ: Μόνο έτσι μπορεί να μάθει να ονειρεύεται, να φαντάζεται τον εαυτό του μελλοντικά, να ξεχωρίζει και να νιώθει τη στιγμή που οι επιθυμίες του εκπληρώνονται, χωρίς να χτυπιέται στο πάτωμα από πείσμα όταν αυτό δεν συμβαίνει. Αυτή είναι μια σημαντική εμπειρία και για έναν ακόμη λόγο: Αποδεσμεύεται από την παιδική φαντασίωση της παντοδυναμίας («Εγώ είμαι το κέντρο του κόσμου, όλα περιστρέφονται γύρω από μένα και τις επιθυμίες μου») και ωριμάζει.
Μάλλον πρέπει να πάρουμε απόφαση ότι αυτό πότε-πότε θα μας συμβαίνει, εφόσον τα παιδιά «ταΐζονται» με τόσα δώρα. Μπορούμε, όμως, είτε πρόκειται για τα δικά μας παιδιά είτε για παιδιά συγγενών και φίλων, να φροντίσουμε να μάθουμε από τα ίδια τι τους αρέσει και να κάνουμε μια λίστα αν οι επιθυμίες είναι πολλές. Πάντως, είναι μάλλον δύσκολο να θέλει ένα παιδί πολύ χίλια πράγματα ταυτόχρονα. Από την άλλη, αν αποφασίσουμε να μην τα ρωτήσουμε και να τους κάνουμε έκπληξη, θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι δεν επιλέγουμε κάτι «άσχετο». Επομένως, καλό θα είναι να επικεντρωθούμε στα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις του παιδιού και όχι στις δικές μας! Σκεφτείτε, επίσης, ότι πολλές φορές δώρα που δεν εντυπωσίασαν καθόλου στην αρχή γίνονται αγαπημένα αντικείμενα, κάτι που συμβαίνει συχνά με τα βιβλία ή τα παιχνίδια κατασκευών.
Τα Χριστούγεννα είναι μια ευκαιρία για τους ενηλίκους να κάνουν μια «βουτιά» στη δική τους παιδική ηλικία. Αυτό βέβαια δεν είναι πάντα ευχάριστο. Έτσι, όσο πιο πολύ στερήθηκαν οι ίδιοι σαν παιδιά, τόσο πιο πολύ νιώθουν την επιτακτική ανάγκη να επανορθώσουν, προσφέροντας στα παιδιά τους άφθονα και πλούσια δώρα. Συμβαίνει συχνά κάποια από τα δώρα των παιδιών να μην είναι καθόλου ανιδιοτελή («Με αυτό το Playstation θα διασκεδάζω κι εγώ», «Ένα τέτοιο σπίτι της Barbie το ονειρευόμουν πάντα»), συχνά μάλιστα είναι άσχετα με την ηλικία του παιδιού ή ακόμα και με τις επιθυμίες του. Oι ίδιοι οι γονείς είναι πολλές φορές αυτοί που κάνουν τα παιδιά να ζητούν το «καλύτερο, ακριβότερο, πιο προχωρημένο», ενώ ταυτόχρονα αγανακτούν και τα κατηγορούν ότι είναι αχάριστα.
Πώς να μιλήσεις σε ένα παιδί για τον θάνατο
- 9
Τα παιδιά, όπως αντίστοιχα και οι ενήλικοι, κατά καιρούς δοκιμάζουν αρκετά και διαφορετικά είδη απώλειας. Μπορεί να χρειαστεί να αντιμετωπίσει την απώλεια κάποιου φίλου ή του αγαπημένου του κατοικίδιου, έναν αποχωρισμό λόγω διαζυγίου, αρρώστιας ή θανάτου. Όλες οι απώλειες δημιουργούν πόνο στα παιδιά, και συχνά εμείς οι μεγάλοι, μην αντέχοντας τον πόνο τους, προσπαθούμε να τα προστατεύσουμε λέγοντας ψέματα. Ωστόσο, αυτό που είναι πέρα για πέρα αλήθεια είναι πως, όσο κι αν προσπαθήσουμε, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τα προστατεύσουμε από κάτι τέτοιο. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα διδάξουμε τους τρόπους, ώστε να διαχειριστούν το «πένθος» τους. Λένε πως τα παιδιά ξεπερνούν εύκολα την απώλεια. Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν τις ξεπερνά ανώδυνα. Τόσο τα παιδιά όσο και οι μεγάλοι απλά μαθαίνουν να ζουν με αυτήν. Ωστόσο, ένα σταθερό περιβάλλον και πολλή αγάπη είναι οι πιο σίγουρες «συνταγές» για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αντιμετωπίσουν τη θλίψη τους.
Τι είναι ο θάνατος;
Ο ψυχολόγος Ζαν Πιαζέ, ιδιαίτερα γνωστός για τις μελέτες του σχετικά με τα παιδιά, μας λέει πως για να αφομοιώσουν πλήρως την έννοια του θανάτου, πρέπει να φτάσουν στην ηλικία των 7-8 ετών, όταν, δηλαδή, θα έχουν συνειδητοποιήσει τις δύο απαραίτητες έννοιες, της ολότητας και της μη αντιστρεψιμότητας. Έως την ηλικία των 5 ετών, το παιδί, πράγματι, συνδέει τη ζωή με την κίνηση: Ό,τι κινείται είναι ζωντανό. Έως την ηλικία των 3 ετών, η μόνη ανησυχία του είναι ο αποχωρισμός. Περισσότερο, λοιπόν, από το θάνατο, είναι η διάλυση της σχέσης που επηρεάζει το νήπιο, η οποία σχετίζεται με το πρόσωπο που του παρέχει φροντίδα και τρυφερότητα, δηλαδή πρωτίστως τη μητέρα και στη συνέχεια τον πατέρα. Αν το βρέφος χάσει τη μητέρα του, χάνει το άτομο που του προσφέρει αγάπη και στοργή. Αν, πάλι, χάσει τον πατέρα του, δεν χάνει απλώς ένα σημαντικότατο και αναντικατάστατο πρόσωπο του περιβάλλοντός του, αλλά προσωρινά «χάνει» και τη μητέρα του, η συμπεριφορά της οποίας έχει αλλάξει λόγω του πένθους. Το παιδί θα ξαναβρεί τους φυσιολογικούς του ρυθμούς, μόνο όταν αποκατασταθούν η ασφάλεια και η σταθερότητα γύρω του.
Η γατούλα πήγε στον Παράδεισο;
Η ιδέα του Παραδείσου και του Ουρανού είναι πολύ οικεία στα παιδιά, ειδικά όταν φαντάζονται ότι κατοικούνται από αγαπημένα τους πρόσωπα. Ο Παράδεισος είναι ένα μέρος όπου αξίζει να πάει κάποιος που αγαπούν, αλλά δίνει και την αίσθηση της σταθερότητας. Τα παιδιά γύρω στα 5 τους χρόνια αρχίζουν να εισάγουν την απώλεια στα παιχνίδια τους. Παίζουν και μονολογούν: «Πάει το κουνελάκι, το έχασε η μαμά του», ή ξαπλώνουν στο πάτωμα και λένε: «Νόμιζες ότι πέθανα, έτσι δεν είναι;». Ιδιαίτερα μπροστά στους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους, τα παιδιά αντιμετωπίζουν το θάνατο με αληθινά θεατρική διάθεση και, εναλλάσσοντας τους ρόλους, υποδύονται το ένα πρόσωπο μετά το άλλο.
Η απώλεια ανά ηλικία
Τα βρέφη, ενώ δεν αντιλαμβάνονται την έννοια του θανάτου, διαισθάνονται την απουσία και τη θλίψη των γύρω τους. Το μωρό μπορεί να αντιδράσει με διαταραχές ύπνου, αλλαγές στο πρόγραμμα διατροφής, αδικαιολόγητο κλάμα, γκρίνια και ανησυχία.
Τα νήπια εκφράζουν τα συναισθήματά τους με ένα θεατρικό τρόπο, μέσα από υπερβολική ενεργητικότητα ή κατάπτωση - και οι δύο αντιδράσεις αποτελούν εκφράσεις της θλίψης τους. Επίσης, μπορεί να δημιουργηθούν κάποιες διαταραχές στον ύπνο τους ή κάποιες φοβίες ή ακόμη και επιθετική συμπεριφορά.
Τα παιδιά από 7 έως 9 ετών αντιλαμβάνονται ότι ο θάνατος είναι ένα μόνιμο γεγονός. Κατά τη διάρκεια της απώλειας, μπορεί να εκδηλώσουν κατάθλιψη ή -αντίθετα- να προσπαθήσουν να κρύψουν τον πόνο τους πίσω από επιθετικές ενέργειες. Η αντίδρασή τους στο θρήνο είναι μικρότερη σε διάρκεια από αυτή των ενηλίκων, όμως μπορεί να χαρακτηρίζεται από παλινδρομήσεις στη συμπεριφορά τους σε προηγούμενα εξελικτικά στάδια. Επίσης, μπορεί να χρησιμοποιήσουν συμπεριφορές αμυντικές, που ενδέχεται να παραξενέψουν τους γονείς, όπως π.χ. να εκφράζουν χαρά αντί θλίψη.
«Τι μπορώ να κάνω;»
Όπως όλα τα θέματα που προβληματίζουν τους γονείς, έτσι και η απώλεια χρειάζεται πρώτα να «δουλευτεί» από τον ενήλικο που αναλαμβάνει να επικοινωνήσει το θέμα στο παιδί. Αν εσείς φοβάστε να κατονομάσετε λέξεις όπως θάνατος ή κηδεία, το πιο πιθανό είναι ότι θα μεταδώσετε αυτόν το φόβο και στο παιδί. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι, αν οι γονείς έχουν διδαχτεί και διδάξει πώς να διαχειρίζονται τις απώλειες, τα παιδιά τους έχουν λιγότερα και συντομότερα προβλήματα με τη συμπεριφορά, τον ύπνο και την ξεκούραση, και πολύ λιγότερα μαθησιακά ζητήματα. Αν αφήσετε τα παιδιά να κλάψουν και να επικοινωνήσουν τον πόνο τους, τότε σίγουρα θα ξαλαφρώσουν.
Οι πιο συχνές ερωτήσεις που κάνουν τα παιδιά
Γιατί πέθανε ο σκύλος μου;
Είναι πολύ σημαντικό να εξετάσουμε γιατί κάνει αυτή την ερώτηση. Μήπως αισθάνεται το ίδιο το παιδί λυπημένο, θυμωμένο ή ένοχο; Μόλις εντοπίσουμε τα συναισθήματα, χρειάζεται να του δώσουμε «χώρο» για να τα εκφράσει. Εξηγήστε του για ποιο λόγο πέθανε ο σκύλος, προκειμένου να μη νιώσει το ίδιο υπεύθυνο. Επίσης, θα μπορούσε η διαδικασία του αποχαιρετισμού, εκτός από την εξέφραση των συναισθημάτων, να συμπεριλαμβάνει και την ταφή του ζώου, σε ένα μέρος που θα έχετε επιλέξει από κοινού.
Πού είναι ο παππούς τώρα;
Πριν απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση, είναι καλό να μάθουμε πού πιστεύει το παιδί ότι είναι ο παππούς τώρα. Καλό είναι να μην πούμε ότι «ο Θεός τον έχει πάρει κοντά του», διότι μελέτες έχουν δείξει ότι ο θυμός που στρέφεται προς το Θεό μπορεί να οδηγήσει στην προσωρινή ή μόνιμη απώλεια της πίστης γενικότερα. Η απάντηση είναι σημαντικό να είναι ειλικρινής, αλλά με έναν τέτοιο τρόπο διατυπωμένη ώστε να αντιστοιχεί στην ηλικία του παιδιού.
Θα πεθάνεις κι εσύ;
Είναι πολύ σημαντικό να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση καθησυχάζοντας το παιδί, αλλά ταυτόχρονα να είμαστε ειλικρινείς. Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να του πούμε: «Κάποτε θα πεθάνω, αλλά ελπίζω αυτό να αργήσει», «ή δεν έχω κάποια σοβαρή αρρώστια που να απειλεί τη ζωή μου». Όταν ένα παιδί κάνει αυτή την ερώτηση, στην πραγματικότητα αυτό που λέει είναι ότι φοβάται μήπως πεθάνει αυτός που αγαπά πολύ, και αναζητά με αυτό τον τρόπο την εξασφάλιση της σταθερότητας στη ζωή του. Έτσι, ανταπαντάμε με τη βαθύτερη ερώτηση: «Ανησυχείς μήπως πεθάνω;». Αυτή μπορεί να είναι η «πόρτα» για μια πολύ καλή συζήτηση, που θα εκτονώσει τα συναισθήματα του παιδιού.
Πόσο θα ζήσω;
Μία καλή απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι ότι «κανείς δεν ξέρει με σιγουριά το πόσο θα ζήσει κάποιος, αλλά κανείς δεν ζει για πάντα». Θα καθησυχάσουμε τους φόβους του παιδιού, απαντώντας ότι οι περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν όταν είναι πολύ ηλικιωμένοι και ότι οι ηλικιωμένοι δεν δείχνουν να τους απασχολεί το αν θα πεθάνουν.
Τέλος, θυμηθείτε: Τα παιδιά δεν χρειάζονται «τέλειες» απαντήσεις. Χρειάζονται γονείς που να είναι πρόθυμοι να μην αποφεύγουν να απαντήσουν στις ερωτήσεις τους. Και χρειάζονται γονείς που θα τα στηρίξουν συναισθηματικά όταν το χρειάζονται.
Με την συνεργασία της Aγγελικής Παρίου (ψυχολόγος - ειδική παιδαγωγός, ομαδική αναλύτρια).
ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΧΤΥΠΑΕΙ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;
- 16
Μια νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Developmental & Behavioral Pediatrics», υποστηρίζει ότι το να αρχίζει το σχολείο αργότερα το πρωί συμβάλλει στην καλύτερη εγκεφαλική λειτουργία των εφήβων για το υπόλοιπο της ημέρας.
Πιο συγκεκριμένα οι ερευνητές από το Bradley Hasbro Children's Research Center (BHCRC) βρήκαν ότι μια καθυστέρηση στο πρώτο χτύπημα του κουδουνιού κατά 25 λεπτά, από τις 8.15 στις 8.40, θα εξασφαλίσει περίπου μισή ώρα περισσότερου ύπνου στους μαθητές, αυξάνοντας κατά 26% το ποσοστό του απαραίτητου 8ωρου ύπνου τους κάθε βράδυ.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας, τόσο η υπνηλία όσο και η κακή διάθεση, αλλά και η κατανάλωση καφέ μειώθηκαν στους μαθητές μετά την εφαρμογή του νέου ωραρίου έναρξης των μαθημάτων τους καθημερινά. Επιπλέον, αυτή η καθυστέρηση δεν είχε καμία επίπτωση στις ώρες που αφιέρωναν τα παιδιά ούτε στο διάβασμά τους ούτε στις αθλητικές και άλλες εξωσχολικές τους δραστηριότητες.
Όπως εξηγεί η επικεφαλής της έρευνας, δρ. Julie Boergers, ψυχολόγος και ειδικός σε θέματα ύπνου: «Αν τα ωράρια των σχολείων προσαρμοστούν στους κιρκαδικούς ρυθμούς των εφήβων (δηλαδή στους ρυθμούς της καθημερινότητάς τους) και στις ανάγκες τους για ύπνο, τότε είναι βέβαιο ότι θα έχουμε πιο ξεκούραστα λυκειόπαιδα, πιο χαρούμενα, αλλά και πιο κατάλληλα προετοιμασμένα για να δεχτούν τη γνώση, χωρίς να χρειάζεται να δημιουργούν εξαρτήσεις από την καφεΐνη και από άλλα ενεργειακά ποτά απλά και μόνο για να μένουν ξύπνια στην τάξη».
Α ΠΟΛΛΑ «ΜΠΡΑΒΟ» ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ!
- 7
«Τέλεια!», «Δεν έχω δει πιο όμορφο», «Μπράβο σου»… Εκφράσεις που ακούμε συχνά, σε παιδικές χαρές, σχολικές αίθουσες, γενικά όπου υπάρχουν παιδιά. Τα λέμε για να ανεβάσουμε την αυτοεκτίμησή τους και καλά κάνουμε, έτσι δεν είναι; Ίσως και όχι… Νέα έρευνα υποστηρίζει ότιόταν οι ενήλικες το παρακάνουν επιβραβεύοντας το καθετί που κάνουν τα παιδιά, αντί να τα βοηθήσουν να νιώσουν καλύτερα για τον εαυτό τους, τελικά βλάπτουν την αυτοπεποίθησή τους, κυρίως όταν πρόκειται για παιδιά με χαμηλή αυτοπεποίθηση. Ο λόγος είναι ότι με τον τρόπο αυτό περνούν το μήνυμα ότι πρέπει να συνεχίσουν να ανταποκρίνονται στα υψηλά στάνταρντ που έχουμε θέσει κι ότι καλό θα ήταν να μην επιχειρήσουν να δοκιμάσουν κάτι καινούριο γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να αποτύχουν.
Για τις ανάγκες της έρευνας, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύτηκαν στην Επιθεώρηση Psychologocal Science, περισσότεροι από 700 γονείς και εκπαιδευτικοί ρωτήθηκαν πώς θα αντιδρούσαν στην υποθετική περίπτωση που ένα παιδί με χαμηλή αυτοπεποίθηση τους έδειχνε μια ζωγραφιά ή έλυνε μία άσκηση. Οι απαντήσεις του 25% των ερωτηθέντων εντάσσονται στην κατηγορία που οι ερευνητές θεωρούν ως «υπερβολική επιβράβευση», όπως για παράδειγμα «τέλεια», «απίστευτα» κ.λπ.
Σε ένα άλλο πείραμα, 240 παιδιά ηλικίας 8 έως 12 ετών συμπλήρωσαν ένα ερωτηματολόγιο προκειμένου να υπολογιστεί η αυτοεκτίμησή τους. Στη συνέχεια, τους ζητήθηκε να φτιάξουν ένα αντίγραφο ενός διάσημου πίνακα, το οποίο όπως τους είπαν θα αξιολογούσε ένας επαγγελματίας ζωγράφος. Ο «ζωγράφος» αυτός έγραψε ένα σημείωμα σε κάθε παιδί, είτε εκθειάζοντας τη ζωγραφιά του («έφτιαξες μια υπέροχη ζωγραφιά») είτε απλά επιβραβεύοντας («η ζωγραφιά σου είναι πολύ όμορφη») ή χωρίς να το επιβραβεύει καθόλου. Στη συνέχεια τα ίδια παιδιά κλήθηκαν να φτιάξουν άλλη μία ζωγραφιά αλλά αυτή τη φορά τους έδωσαν το δικαίωμα να επιλέξουν: Η μία επιλογή, όπως τους είπαν, ήταν εύκολη αλλά δεν θα μάθαιναν και πολλά φτιάχνοντάς τη, ενώ η άλλη ήταν δύσκολη και σίγουρα θα έκαναν λάθη αλλά θα είχαν πολλά να μάθουν. Τα παιδιά με χαμηλή αυτοπεποίθηση που είχαν στο πρώτο στάδιο δεχτεί υπερβολική επιβράβευση διάλεξαν την εύκολη εικόνα.
Αντίθετα, τα παιδιά με υψηλή αυτοεκτίμηση διάλεξαν τη δύσκολη, ανεξάρτητα από το πόσα «μπράβο» είχαν ακούσει πριν, φανερώνοντας ότι η επιβράβευση έχει διαφορετικό αποτέλεσμα ανάλογα με το τι πιστεύει το ίδιο το παιδί για τον εαυτό του.
Η ΠΙΟ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΩΤΗΣΗ «ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΙ ΒΑΣΙΛΗΣ;»
- 38
Πριν μερικά χρόνια, η Λούσι, η κόρη της Αμερικανίδας συγγραφέως Martha Brockenbrough είχε αρχίσει να ψυλλιάζεται ότι κάτι δεν πάει καλά στηνιστορία με τον Άγιο Βασίλη. Εκείνη τη χρονιά, η μικρή αντί για μια λίστα με τα δώρα που θα επιθυμούσε, είχε γράψει στο γράμμα της προς τον αγαπημένο άγιο των παιδιών μόνο μια ερώτηση «Είσαι πραγματικά ο Άγιος Βασίλης;». Αυτή είναι η απάντηση που έγραψε για λογαριασμό του η μητέρα της και είχε δημοσιευτεί στους New York Times.
«Αγαπητή Λούσι,
Σε ευχαριστώ για το γράμμα σου. Έκανες μια πολύ σωστή ερώτηση: ‘Είσαι ο Άι Βασίλης;’
Ξέρω ότι εδώ και πολύ καιρό το αναρωτιέσαι, αλλά ήθελα η απάντησή μου να είναι πολύ προσεκτική κι έπρεπε να σκεφτώ καλά τι θα σου πω.
Η απάντηση είναι όχι. Δεν υπάρχει ο Άι Βασίλης.
Είμαι όμως το άτομο που γεμίζει την κάλτσα σου με δώρα. Επίσης διαλέγω και τυλίγω τα πακέτα που βρίσκεις κάτω από το δέντρο, με τον ίδιο τρόπο που η μαμά μου το έκανε για μένα, όπως και η δική της μαμά για εκείνη (και ναι, βοηθάει κι ο μπαμπάς).
Φαντάζομαι πως κάποια μέρα θα το κάνεις κι εσύ για τα παιδιά σου και ξέρω ότι θα σου αρέσει να τα βλέπεις να τρέχουν προς το χριστουγεννιάτικο δέντρο το πρωί των Χριστουγέννων. Θα σου αρέσει να τα βλέπεις να κάθονται μπροστά στο δέντρο και τα προσωπάκια τους να φωτίζονται από τα λαμπιόνια του.
Όμως αυτό δεν θα σε κάνει Άι Βασίλη! Ο Άγιος Βασίλης είναι κάτι μεγαλύτερο και αυτό που κάνει διαρκεί περισσότερο από τη ζωή του καθενός μας. Είναι κάτι πολύ απλό αλλά και πολύ σημαντικό. Μαθαίνει στα παιδιά πώς να πιστεύουν σε κάτι που δεν έχουν ποτέ δει ή αγγίξει.
Είναι πολύ σπουδαία και σημαντική δουλειά αυτή. Στην πορεία της ζωής σου θα χρειαστείς αυτή την ικανότητα να πιστεύεις: στον εαυτό σου, στους φίλους σου, στα ταλέντα σου και στην οικογένειά σου. Επίσης, θα χρειαστεί να πιστέψεις σε πράγματα που δεν μπορείς να μετρήσεις ή να κρατήσεις στα χέρια σου. Μιλάω για την αγάπη, αυτή τη σπουδαία δύναμη που θα φωτίσει μέσα σου τη ζωή, ακόμα και στις πιο σκοτεινές και κρύες στιγμές.
Ο Άι Βασίλης είναι ένας δάσκαλος κι εγώ υπήρξα μαθήτριά του και τώρα ξέρεις το μυστικό για το πώς κατεβαίνει μέσα από όλες αυτές τις καμινάδες την παραμονή των Χριστουγέννων: τον βοηθάνε όλοι οι άνθρωποι που γέμισαν την καρδιά τους με χαρά χάρη σ’ εκείνον.
Με τις καρδιές γεμάτες, άνθρωποι σαν τον μπαμπά σου κι εμένα, αναλαμβάνουμε με τη σειρά μας να βοηθήσουμε τον Άι Βασίλη να κάνει μια δουλειά που διαφορετικά θα ήταν αδύνατο να έρθει εις πέρας.
Έτσι λοιπόν, όχι, δεν είμαι ο Άι Βασίλης. Ο Άι Βασίλης είναι αγάπη και μαγεία και ελπίδα και ευτυχία. Ανήκω στην ομάδα του και πλέον ανήκεις κι εσύ.
Σ’ αγαπώ για πάντα
Η μαμά»
ΜΟΝΑΧΟΠΑΙΔΙ: ΤΟ «ΠΟΛΥΤΙΜΟ» ΠΑΙΔΙ!
- 18
Ισχύουν, άραγε, όλα αυτά τα κλισέ που θέλουν τα μοναχοπαίδια κακομαθημένα, εγωκεντρικά και ακοινώνητα; Και πώς πρέπει να χειριστούμε το μονάκριβό μας, ώστε να εξελιχθεί σε έναν ισορροπημένο ενήλικο;
Η συντριπτική πλειοψηφία των εφήβων βρίσκει εξαιρετικά δύσκολο το να σηκωθεί από το κρεβάτι του το πρωί –ίσως επειδή ξενυχτούν επικοινωνώντας με τους φίλους τους στο Facebook ή μιλώντας στο τηλέφωνο. Υπάρχει τρόπος να τους κάνουμε να σηκωθούν για να φτάσουν στην ώρα τους στο σχολείο, χωρίς να χρειαστεί να αρχίσουμε τις φωνές και τις απειλές; Η Σούζαν Στίφελμαν, συγγραφέας του βιβλίου Parenting Without Power Struggles: Raising Joyful, Resilient Kids While Staying Cool, Calm and Connected, μας δίνει τις δικές της συμβουλές για το καταφέρουμε.
Βρείτε εναλλακτικούς τρόπος για να τους ξυπνάτε. Παρά τις καλές προθέσεις των γονιών τους, πολλά παιδιά δεν καταφέρνουν να ξυπνήσουν όταν η μαμά ή ο μπαμπάς τα σκουντάει ή τους λέει ότι είναι ώρα να σηκωθούν –ή ξυπνάνε για λίγο, όσο χρειάζεται να αλλάξουν πλευρό και να βυθιστούν ξανά στον ύπνο. Άλλα πάλι, σηκώνονται όλο νεύρα όταν ακούν τον ενοχλητικό ρυθμικό ήχο του ξυπνητηριού. Ίσως είναι προτιμότερο να τα ξυπνήσετε βάζοντάς τους, για παράδειγμα, να ακούσουν μουσική ή ανοίγοντας σιγά σιγά τα παραθυρόφυλλα ώστε να μπαίνει σταδιακά στο δωμάτιο όλο και περισσότερο φως. Ενθαρρύνετε το παιδί να βρει μόνο τον καλύτερο τρόπο για να ξυπνάει –ιδανικά, αυτός ο τρόπος είναι καλό να μην απαιτεί τη δική σας συμμετοχή.
Μην το κάνετε ζήτημα. Όσο λιγότερο προσωπικά παίρνετε τη συμπεριφορά τους τόσο πιο ήρεμα θα μπορείτε να την αντιμετωπίσετε. Μην αρχίζετε να τους κατηγορείτε, ούτε να προσπαθείτε να δικαιολογήσετε τον εαυτό σας ή και να τον κατηγορείτε που δεν σηκώνονται από το κρεβάτι. Απλά θα κάνετε τα πράγματα χειρότερα.
Δώστε τους ένα κίνητρο. Εάν ο μόνος λόγος που έχει για να σηκωθεί είναι προκειμένου να σταματήσετε εσείς να αγχώνεστε, μάλλον δεν θα το κάνει. Αντί γι’ αυτό, δώστε του μερικούς λόγους για τους οποίους θα ήθελε ο ίδιος να είναι στην ώρα του στο σχολείο. Έτσι, εσείς θα μεταμορφωθείτε αυτόματα από τον «εχθρό» που θέλει να του χαλάσει την ησυχία, στο «σύμμαχο» που θέλει να βοηθήσει.
Μη λέτε πολλά. Ένας κοιμισμένος ή μισο-κοιμισμένος έφηβος δεν είναι σε κατάσταση να κάνει μια κανονική συζήτηση ή να αντιληφθεί σωστά μια κατάσταση. Αποφύγετε, λοιπόν, να του υπενθυμίσετε για μια ακόμη φορά πόσο ανόητο ήταν που κοιμήθηκε τα ξημερώματα. Προσπαθήστε να βρείτε μαζί μια λύση για να κάνετε τα πρωινά στο σπίτι πιο ήρεμα και λειτουργικά μόνο σε κάποια στιγμή που δεν θα είναι εκνευρισμένος, θυμωμένος ή κουρασμένος.
Ξυπνήστε τον εγκέφαλό τους (και το σώμα θα ακολουθήσει). Βάλτε του να ακούσει το αγαπημένο του hard rock τραγούδι ή πείτε του ότι τον περιμένει ένα καλό πρωινό (οι περισσότεροι έφηβοι ξυπνούν πεινασμένοι).
Βεβαιωθείτε ότι δεν υπάρχει κάποιο άλλο πρόβλημα. Οι έφηβοι που νιώθουν θλίψη συχνά δυσκολεύονται να βρουν ένα κίνητρο να ξεκινήσουν τη μέρα τους. Εκείνοι, πάλι, που έχουν έντονο άγχος μπορεί να θέλουν να κρυφτούν όσο περισσότερο μπορούν κάτω από τα σκεπάσματα γιατί εκεί νιώθουν πιο ασφαλείς. Τέλος, όσοι καταναλώνουν αλκοόλ ή ναρκωτικές ουσίες μπορεί επίσης να έχουν δυσκολία στο να σηκωθούν το πρωί από το κρεβάτι τους. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας είναι απλά κουρασμένο και δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι που εξηγούν την τεμπελιά του.
Αφήστε τους να κοιμηθούν. Όπως διαπιστώνουν συχνά και με διάφορες αφορμές οι γονείς, μόνο όταν το παιδί τους βιώσει τις συνέπειες μια συμπεριφοράς αρχίζει να προσπαθεί να την αλλάξει. Εάν δεν χρειαστεί να περπατήσει μέχρι το σχολείο επειδή έχασε το σχολικό ή εσείς δεν μπορείτε να τον περιμένετε και φύγετε για τη δουλειά σας, πιθανότατα δεν θα κάνει καμία προσπάθεια να είναι έτοιμος στη ώρα του το πρωί. Εξηγήστε του ότι δεν πρόκειται να επιμείνετε περισσότερο κι ότι το πρωινό ξύπνημα –και ό,τι συνεπάγεται- είναι δική του υποχρέωση. Άλλωστε, είναι σε μια ηλικία που πρέπει να μάθει να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και την ευθύνη του εαυτού του.
Α ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΙΑΣ ΜΑΜΑΣ ΕΥΚΟΛΟΤΕΡΗ!
- 6
Ποιες είναι οι προϋποθέσεις που θα βάλουν τα θεμέλια για το «σωστό πλαίσιο» ώστε να γίνει η ζωή σας πιο εύκολη, ήρεμη, περισσότερο ξεκούραστη, τώρα που έχει αλλάξει ριζικά; Εμείς σας αποκαλύπτουμε μερικά «μυστικά» για να είστε πιο αποδοτικές, αποτελεσματικές και κυρίως για να ελαφρώσετε από αρκετές έννοιες την καθημερινή σας ζωή.
ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΚΟΠΟ… ΘΕΛΕΙ ΤΡΟΠΟ!
Με άλλα λόγια δηλαδή σας δίνουμε μια ιδέα για να δημιουργήσετε το δικό σας know how. Αυτό της σύγχρονης δραστήριας μαμάς. Μια μαμά που έχει βολιδοσκοπήσει το περιβάλλον της και έχει ανακαλύψει ή εντάξει σε αυτόν όλους τους κατάλληλους ανθρώπους και τους αποτελεσματικότερους τρόπους όχι μόνο για να χαρεί με υπευθυνότητα και ασφάλεια το μωρό της αλλά για να έχει πάντα στη διάθεσή της ένα χέρι βοηθείας, ένα συνεχές πλαίσιο συνδρομής και υποστήριξης.
Ένας πρόθυμος παιδίατρος
Βασικό στοιχείο στη δημιουργία ενός καλού πλαισίου στήριξης τώρα που γίνατε μητέρα είναι πρώτα απ΄ όλα, ο καλός παιδίατρος. Δεν θα φροντίζει μόνο για την υγεία του μωρού σας (π.χ. εμβόλια, παρακολούθηση βάρους, συμβουλές για νυχτερινά κλάματα που δεν καταφέρνετε να ηρεμήσετε), αλλά θα μπορεί να ακούει κι εσάς όταν δεν νιώθετε και πολύ καλά. Πέρα δηλαδή από την άρτια επιστημονική του κατάρτιση, οι πολύτιμες εμπειρίες του από την καθημερινή του επαφή με πολλούς γονείς, μπορεί να σας προσφέρει και την ανάλογη ψυχολογική υποστήριξη τη στιγμή που την έχετε ανάγκη. Θα είναι πολύ καλό επίσης, το να αισθάνεστε ότι μπορείτε να τον ρωτήσετε οτιδήποτε σας ανησυχεί γύρω από το μωρό σας, οποιαδήποτε απορία κι αν έχετε, όσο «αφελής» κι αν φαίνεται. Για εσάς αυτό είναι πολύ σημαντικό. Χρειάζεται λοιπόν προσοχή, στην επιλογή του. Για να βρείτε το σπάνιο «διαμάντι», μιλήστε με τις φίλες και τις γειτόνισσες. Από στόμα σε στόμα κυκλοφορούν οι πιο σωστές πληροφορίες.
Η μπέιμπι-σίτερ μου κι εγώ
Καλό θα ήταν να συμφωνήσετε από την αρχή το ακριβές ωράριο της και να το τηρείτε. Εάν χρειαστεί να το υπερβείτε, προσπαθήστε να την ειδοποιήσετε έγκαιρα και πληρώστε την επιπλέον. Επίσης μην περιμένετε να περάσουν μήνες για να της εξηγήσετε τι θεωρείτε σημαντικό. Συζητείστε μαζί της, εξηγήστε της τις απόψεις σας, τη στάση που τηρείτε σε ορισμένα θέματα ακόμα και στα πιο απλά κι αυτονόητα, τι προσδοκάτε από εκείνη. Οι ξεκάθαρες οδηγίες, οι σαφής εξηγήσεις είναι ένα βασικό βήμα για να θεμελιώσετε μια καλή σχέση μαζί της.
Ο φαρμακοποιός έχει απάντηση για όλα
Ένας καλός και ενημερωμένος φαρμακοποιός είναι πάντα πολύ χρήσιμος. Μην ξεχνάτε ότι «παίζει στα δάχτυλα» τα γάλατα σε σκόνη για τα μωρά, τις διάφορες τεχνικές αποστείρωσης, τα υποαλλεργικά σαπούνια για τα ευαίσθητα δερματάκια, τις κρέμες, κ.λπ.. Μη διστάσετε λοιπόν να τον ρωτήσετε κάποια απορία σας. Θα χαρεί να σας βοηθήσει και θα σας διαφωτίσει για τα πλεονεκτήματα, τις ιδιαιτερότητες που έχει το κάθε τι, την περίπτωση για την οποία συνιστάται ή που πρέπει να αποφεύγεται.
Αγαπημένη μου οικογένεια
Εάν έχετε την τύχη να μένετε κοντά στους δικούς σας, θα ήταν πραγματικά κρίμα να μην επωφεληθείτε. Η μαμά, η πεθερά, η αδελφή σας, όλες έχουν κάτι να προσφέρουν στο παιδί και σε εσάς. Δεχθείτε λοιπόν με προθυμία κάθε βοήθεια, μικρή ή μεγάλη, που σας προσφέρουν, π.χ. να κάνουν μερικά ψώνια για εσάς, να σας ετοιμάσουν κάποιο φαγητό, να περιμένουν στην ουρά για να πληρώσουν τους λογαριασμούς σας, κ.λ.π.
Νέες γνωριμίες
Δεν είστε η μόνη που ανακαλύπτει τις χαρές του «νταντέματος» αλλά και όλη την γκάμα των ψυχικών μεταπτώσεων που το συνοδεύουν! Πώς θα το διαπιστώσετε αυτό? Επιδιώκοντας όταν πηγαίνετε στο πάρκο, στην παιδική χαρά, να κάνετε το πρώτο βήμα και να πλησιάσετε άλλες νέες μαμάδες που συναντάτε εκεί με τα μωρά τους. Θα εκπλαγείτε καθώς θα ανακαλύπτετε πόσα κοινά σημεία έχετε, πόσες ίδιες ανησυχίες, απορίες κι άγχη. Συζητείστε μαζί τους τις απόψεις σας, ακούστε τις δικές τους, πώς βιώνουν εκείνες τα καθημερινά προβλήματα. Θα αισθανθείτε πολύ καλύτερα καθώς θα διαπιστώνετε ότι δεν είστε η μόνη πάνω στη γη που της συμβαίνουν όλα αυτά. Ποιος ξέρει, μπορεί αυτές οι συναντήσεις να είναι και η αρχή μιας μελλοντικής στενής φιλίας τόσο για εσάς όσο και για τα μικρά σας.
ΣΩΣΤΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ
Κόλπα και τεχνάσματα για να είστε άψογα οργανωμένη στα πιο καίρια καθημερινά θέματα όπως η καθαριότητα και η μαγειρική. Το μυστικό είναι να απλοποιείτε όσο περισσότερο γίνεται τις δουλειές σας, αναζητώντας όσο πιο πρακτικές, εύκολα εφικτές και λιγότερο χρονοβόρες λύσεις γίνεται σε κάθε τομέα.
Λίστα έκτακτης ανάγκης
Να έχετε πάντα πρόχειρη (π.χ. στερεωμένη με μαγνητάκι στο ψυγείο) μια λίστα με τα τηλέφωνα έκτακτης ανάγκης. Μην παραβλέπετε, ότι καμιά φορά σε καταστάσεις μεγάλου άγχους, βιασύνης ή ακόμα χειρότερα πανικού, μπορεί να «αποδιοργανωθείτε» σε όλα τα επίπεδα και να μην μπορείτε να θυμηθείτε και τα πιο τετριμμένα πράγματα ή τηλέφωνα. Έτσι λοιπόν, ετοιμάστε τη λίστα σας με όλα τα χρήσιμα τηλέφωνα για κάθε –ο μη γένοιτο- κατάσταση έκτακτης ανάγκης, μικρό ή μεγάλο δυσάρεστο πρόβλημα που μπορεί να προκύψει :
- Για τις πρώτες βοήθειες 166,
- για την Άμεση Δράση 100,
- για την Πυροσβεστική 199,
- για το Κέντρο Δηλητηριάσεων 210 7793 777,
- για να μάθετε τα εφημερεύοντα νοσοκομεία, φαρμακεία και γιατροί 14944
- Θυμηθείτε επίσης να συμπεριλάβετε το τηλέφωνο του παιδίατρου και του παθολόγου σας.
Σκουπάκια…..έξω λοιπόν!
Εκμεταλλευτείτε τις ώρες που κοιμάται το αγγελούδι σας για να ασχοληθείτε με τη ρουτίνα της οικιακής καθαριότητας και υγιεινής. Επενδύστε στη δύναμη της αγαπημένης σας μουσικής όση ώρα εσείς ασχολείστε με τη σκούπα και το ξεσκονόπανο και θα νιώσετε απίστευτη διαφορά στο πόσο πιο γρήγορα και ξεκούραστα θα έχετε ξεμπερδέψει. Βασικός κανόνας είναι η τάξη και τακτοποίηση του χώρου σας έτσι ώστε μεθοδικά και συντονισμένα να γλυτώσετε και χρόνο και κόπο. Η αταξία έτσι κι αλλιώς είναι ο πρώτος εχθρός της καθαριότητας!
Τι θα φάμε σήμερα?
Τι καθημερινή σπαζοκεφαλιά! Για να μην βρεθείτε λοιπόν, ποτέ απροετοίμαστη, αφιερώστε μισή ωρίτσα το Σαββατοκύριακο, για να οργανώσετε πάνω κάτω τα μενού της εβδομάδας και τα ψώνια που σας χρειάζονται για την παρασκευή τους. Έτσι, θα αποφύγετε τα «υπαρξιακά» ερωτήματα και τα χαλασμένα προϊόντα στο ψυγείο. Ποιος είπαμε ότι είναι ο στόχος μας; Αποδοτικότητα, αποτελεσματικότητα και λιγότερες έννοιες σε όλους τους τομείς!
ΚΑΝΤΕ «ΚΛΙΚ»
Προκειμένου να γλιτώσετε χρόνο, τρέξιμο, άγχος, υιοθετήστε την πρακτική απόφαση να αναζητάτε κατ΄ οίκον υπηρεσίες. Λόγου χάριν, μπορείτε να έχετε έναν ολόκληρο μικρόκοσμο στο σπίτι σας με ένα κλικ στο ποντίκι!
Η υγεία στο διαδίκυτο
- Επωφεληθείτε από τις γνώσεις που προσφέρουν έμπειροι γιατροί μέσα από τις ιστοσελίδες τους. Ασφαλώς οι πληροφορίες που διαβάζετε σε ένα ιατρικό ιστοχώρο δεν θα αντικαταστήσουν ποτέ τις συμβουλές του γιατρού σας. Όμως ενώ περιμένετε, για παράδειγμα την ημέρα που έχετε κλείσει ραντεβού, οι πρώτες πληροφορίες που θα αναζητήσετε μπορούν να σας καθησυχάσουν ή να σας υποδείξουν τι πρέπει να κάνετε, τι να αποφύγετε, κ.λπ.
- Ανατρέξτε επίσης στο site μας www.imommy.gr όπου θα βρείτε θέματα υγείας για τους γονείς, τα παιδιά, τους εφήβους, π.χ. θέματα ανάπτυξης των παιδιών, συναισθηματικής ανάπτυξης, κ.λπ., αλλά και πολλές μελέτες, άρθρα, οδηγίες και συμβουλές. Μπορείτε ακόμα να διατυπώσετε ερωτήσεις, απορίες σας και να σας απαντήσουν οι συνεργάτες μας.
- Στo www.in.gr, στην ενότητα Υγεία, μπορείτε να βρείτε πληροφορίες για εναλλακτική ιατρική, διαγνωστικά κέντρα, ιδιωτικά νοσοκομεία και κλινικές, δημόσια νοσοκομεία και κέντρα υγείας, οργανισμούς, ιδρύματα, ομορφιά και πολλά άλλα.
Τα chat rooms
Το να μιλάτε στο internet σας φαίνεται παιχνιδάκι για εφήβους; Πλανάστε! Το να φλυαρείτε με άλλες μαμάδες χωρίς να χρειαστεί να κινηθείτε από το σπίτι σας είναι άκρως βολικό κι εξυπηρετικό. Βρείτε τις διευθύνσεις των διαφόρων chat rooms και blogs και μόλις αποκοιμηθεί το παιδί σας, συνδεθείτε! Θα πάρετε πολλές ιδέες για διάφορα θέματα που πιθανόν σας ενδιαφέρουν ή θα σας απασχολήσουν.
Αντίο σούπερ μάρκετ
Δεν χρειάζεται πια να τρέχετε στο σούπερ μάρκετ ανάμεσα σε δύο θηλασμούς. Εάν έχετε κομπιούτερ και σύνδεση στο ίντερνετ, μπορείτε να προσφέρετε στον εαυτό σας μια μικρή πολυτέλεια. Να κάνετε τα ψώνια σας ηλεκτρονικά γρήγορα κι εύκολα και να σας τα παραδίδουν στο σπίτι, χωρίς εσείς να μετακινηθείτε καθόλου ή να κουβαλήσετε τίποτα.
Αγορές «από απόσταση»
Θα σας διευκολύνει πολύ, τώρα που ο χρόνος σας για περιηγήσεις στα μαγαζιά είναι περιορισμένος, η πρακτική ιδέα να παραγγέλνετε ορισμένα πράγματα για εσάς, το μωρό σας ή για το σπίτι (π.χ. αξεσουάρ, διακοσμητικά, κ.λ.π.) από το διαδίκτυο. Να κάνετε δηλαδή, καθισμένες μπροστά στον υπολογιστή σας, ηλεκτρονικά τις αγορές ή «από απόσταση» όπως ονομάζεται το συγκεκριμένο είδος συναλλαγής. Ενδεικτικά σας προτείνουμε μερικές χρήσιμες διευθύνσεις: www.cosycorner.gr,www.babyglitter.gr, www.mamaka.eu, www.newbabycity.gr,www.anatello.gr, www.letsgogreen.gr, www.lilaboo.gr,www.missflamingo.gr, www.happybabies.gr, www.firstimemommy.gr
6 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΑΠΟ ΕΣΑΣ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΑΣ
1. Να μην κάνετε τις εργασίες του
Αντισταθείτε στον πειρασμό να ολοκληρώσετε ή να διορθώσετε την ορθογραφία του μόλις το παιδί πέσει για ύπνο, προκειμένου να μη «γίνει ρεζίλι» την επόμενη μέρα στην τάξη. Οι εργασίες που δίνονται για το σπίτι έχουν στόχο να βοηθήσουν το παιδί να κατανοήσει καλύτερα όσα έμαθε μέσα στη μέρα και δεν χρειάζεται να είναι αλάνθαστες. Αν δυσκολεύεται να καταλάβει κάτι, βοηθήστε το, αλλά σε καμία περίπτωση μην αναλάβετε εσείς τις υποχρεώσεις του. Αν διαπιστώσετε ότι οι εργασίες τού φαίνονται συστηματικά πάρα πολύ δύσκολες, ενημερώστε το δάσκαλο ή τη δασκάλα του.
2. Να μην απαιτείτε να είναι πάντα «τέλειο»
Τα παιδιά μαθαίνουν εξίσου από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους. Δείξτε έμπρακτα στο παιδί σας ότι δεν σας απογοητεύει όταν κάνει λάθη και εκμεταλλευτείτε τέτοιες ευκαιρίες για να του διδάξετε τι μπορεί να μάθει μέσα από κάθε λάθος και ότι πρέπει να προσπαθεί περισσότερο για να το διορθώσει. Ένα παιδί το οποίο δέχεται συνεχώς αρνητική κριτική για τα λάθη του, παραιτείται από τη διαδικασία της μάθησης και αποκτά χαμηλή αυτοεκτίμηση. Επίσης, δεν είναι ποτέ ευχαριστημένο με τον εαυτό του καιαγχώνεται πολύ εύκολα με καθετί που σχετίζεται με τη μάθηση.
3. Να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες
Όσο έξυπνο, ετοιμόλογο και ταλαντούχο κι αν σας φαίνεται το παιδί σας, πρέπει να παραδεχτείτε ότι οι πιθανότητες να μεγαλώνετε τον επόμενο Αϊνστάιν είναι μικρές. Μην εκνευρίζεστε εάν δυσκολεύεται στη γεωμετρία και μην αντιμετωπίζετε με καχυποψία τους εκπαιδευτικούς εάν σας πουν ότι το παιδί σας είναι ένας μέτριος μαθητής. Είναι ωραίο να περιμένει κανείς το καλύτερο από το παιδί του, αλλά είναι ακόμα σπουδαιότερο να είναι ρεαλιστής και να μη συγκρίνει το παιδί του με άλλα. Κάθε παιδί έχει τα δικά του ταλέντα και αυτά πρέπει να αναπτύξει, πάντα με γνώμονα την αγάπη και την ενθάρρυνση και όχι την καταπίεση και τον εξαναγκασμό.
4. Να κλείσετε την τηλεόραση
Δεν είναι ότι κάνει κακό στο παιδί, απλά ο χρόνος που περνάει μπροστά στην οθόνη είναι χαμένος χρόνος. Περιορίστε τον στις δύο το πολύ ώρες την ημέρα και εκμεταλλευτείτε τις υπόλοιπες για να παίξετε, να διαβάσετε βιβλία, να κάνετε βόλτες μαζί με το παιδί. Προσέξτε ιδιαίτερα τι βλέπει στην τηλεόραση το βράδυ, γιατί έχει παρατηρηθεί ότι οι έντονες ή βίαιες σκηνές μπορούν να διαταράξουν τον ύπνο του και ένας μαθητής που δεν έχει κοιμηθεί καλά είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα αποδώσει καλά την επόμενη μέρα στην τάξη.
5. Να μην στερείτε τον ελεύθερο χρόνο του
Σίγουρα θέλετε το καλύτερο για το παιδί σας, όμως με το να το γράψετε ταυτόχρονα σε δύο ξένες γλώσσες, κολυμβητήριο, πιάνο και ζωγραφική δεν θα του προσφέρετε περισσότερα εφόδια για τη ζωή. Το μόνο που θα καταφέρετε είναι να έχετε ένα παιδί που τρέχει από τη μία δραστηριότητα στην άλλη μετά το σχολείο, με αποτέλεσμα στο τέλος της μέρας να είναι κουρασμένο, εκνευρισμένο και αγχωμένο. Να θυμάστε ότι τα πρώτα χρόνια του σχολείου ο ελεύθερος χρόνος και το δημιουργικό παιχνίδι είναι πιο πολύτιμα από οποιαδήποτε έξτρα γνώση.
6. Να έχετε εμπιστοσύνη στους δασκάλους του
Σίγουρα, δεν θα εκτιμούσατε ιδιαίτερα ένα δάσκαλο που στην καθιερωμένη συνάντησή σας, για να συζητήσετε την πρόοδο του παιδιού σας, έπαιρνε την πρωτοβουλία να σας κάνει υποδείξεις για το πώς να «κάνετε τη δουλειά σας». Το ίδιο ακριβώς ισχύει και αντίστροφα. Κανένας δάσκαλος δεν περιμένει από εμάς να μάθει πώς να κάνει τη δική του δουλειά. Ευτυχώς, έχουν όλοι λάβει την απαραίτητη εκπαίδευση, πολλοί έχουν ιδιαίτερα σημαντική εμπειρία και οι περισσότεροι αγαπούν τόσο τη δουλειά τους ώστε να μπορούν να την κάνουν με συνέπεια, ευαισθησία και εξαιρετικά αποτελέσματα.
Με τη συνεργασία της Μαρίας Σκαπέρα (M. Ed. ψυχοπαιδαγωγός – εκπαιδευτική σύμβουλος).
ΠΩΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΕΞ ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥΣ
- 0
Στα τρία τους χρόνια μας ρωτάνε γιατί τα κορίτσια δεν έχουν πουλάκι, στα πέντε πως γεννιούνται τα παιδιά και στα δέκα ανησυχούν για τις αλλαγές στο σώμα τους. Το έγκυρο Ινστιτούτο American Academy of Child and Adolescent Psychiatry μας δίνει μερικές χρήσιμες οδηγίες για το πώς να μιλήσουμε στα παιδιά για το σεξ, ανάλογα με την ηλικία που βρίσκονται.
Είναι γεγονός πως η συζήτηση για θέματα σχετικά με το σεξ μπορεί να είναι δύσκολη και άβολη για κάποιους γονείς. Ωστόσο ανάλογα με το επίπεδο της ανάγκης και της ζήτησης των παιδιών εμείς οι γονείς οφείλουμε να προσφέρουμε όση πληροφόρηση «χρειάζεται» κατά καιρούς το παιδί μας.
Τα παιδιά έχουν διαφορετικά επίπεδα περιέργειας και κατανόησης και αυτό εξαρτάται από την ηλικία τους και από το επίπεδο ωρίμανσης τους. Όσο μεγαλώνουν σε ηλικία τα παιδιά τόσο πιο συχνά θα ερωτούν λεπτομέρειες για το σεξ. Αρκετά παιδιά έχουν το δικό τους λεξιλόγιο για θέματα του σεξ. Είναι σημαντικό οι γονείς να βρούνε τις λέξεις που χρησιμοποιούν τα παιδιά τους και με τις οποίες αυτά νιώθουν άνετα. Μιλώντας με αυτό τον τρόπο η συζήτηση γίνεται πιο εύκολη.
2-3 ετών
Οι πρώτες ερωτήσεις που κάνουν τα παιδιά είναι σε ηλικία 2-3 ετών περίπου όπου ενδιαφέρονται για τις σωματικές διαφορές που βλέπουν στο δικό τους σώμα και σε αυτό του αντίθετου φύλλου, ή των γονιών. Αυτή είναι η ευκαιρία για να βάλουμε τις σωστές βάσεις μιλώντας στο παιδί μας για τα μέρη του σώματός μας και να του εξηγήσουμε πως είναι το αρσενικό και πως το θηλυκό.
Στην ηλικία αυτή:
Δίνουμε σημασία στη σωστή ονομασία των εξωτερικών μερών του σώματος (στήθος, πέος, κόλπος, αιδοίο κ.λ.π)
Εξηγούμε στο παιδί τις σωματικές διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα
Αποδεχόμαστε τη συνήθεια του παιδιού να εξερευνά το σώμα του
Αρχίζουμε να συζητάμε θέματα σχετικά με την αυτοπροστασία του, όπως από ανεπιθύμητα αγγίγματα και άλλες συμπεριφορές που το κάνουν να νιώθει άβολα.
4-6 χρονών
Στην ηλικία αυτή τα παιδιά αρχίζουν να εκφράζουν απορίες για το πώς γίνονται τα παιδιά, ή ρωτάνε για λέξεις που έχουν ακούσει από την τηλεόραση ή το σχολείο τους, όπως τι είναι το σεξ, τι είναι ο gay...Αυτό που θα πρέπει να αποφύγουμε είναι να δείξουμε σοκαρισμένοι, ή να αλλάξουμε κουβέντα. Με απλές λέξεις και κατανοητές εξηγούμε τη διαδικασία και έχουμε πάντα για βοήθεια βιβλία εικονογραφημένα που μας δείχνουν ανάλογα με την ηλικία του παιδιού.
Στην ηλικία αυτή:
Συζητάμε με το παιδί για τη σύλληψη ενός μωρού, την εγκυμοσύνη και τον τοκετό, με απλή αλλά σωστή γλώσσα, χωρίς να πούμε σε ανιαρές λεπτομέρειες.
Συζητάμε μαζί του ως προς το ποια γλώσσα και συμπεριφορά είναι κοινωνικά αποδεκτή (λεξιλόγιο, χειρονομίες, συνήθειες).
Συζητάμε για τα όρια του σε σχέση με το χειρισμό του σώματός του για το τι είναι ασφαλές και τι όχι, τι είναι αποδεκτό και τι όχι.
Επισημαίνουμε στο παιδί ότι το σώμα του ανήκει μόνο στο ίδιο και ότι μπορεί και πρέπει να αρνηθεί οποιαδήποτε συμπεριφορά προέρχεται από κάποιον άλλο και το κάνει να νιώθει άβολα και άσχημα, ακόμα και αν αυτός ο άλλος είναι μέλος της οικογένειας.
6-9 χρονών
Στη σχολική ηλικία, και κοντά στην προεφηβεία τα παιδιά ρωτάνε περισσότερες λεπτομέρειες για το σεξ. Εδώ πρέπει το παιδί να το προσανατολίσουμε στο γονιό του ίδιου φύλλου για να του μιλήσει για τις επικείμενες αλλαγές στο σώμα του αλλά και για το σεξ πλέον, σκεπτόμενοι ότι έχουμε απέναντι μας ένα έφηβο που θα αρχίσει τους πειραματισμούς με το σώμα του και το αντίθετο φύλλο. Σε αυτή την ηλικία μιλάμε για την περίοδο, για το πώς η λειτουργία της σχετίζεται με την τεκνοποίηση και για τις προφυλάξεις απέναντι στην εγκυμοσύνη αλλά και τις ασθένειες που μεταδίδονται με το σεξ. Σε αυτήν την ηλικία χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή μια που τα παιδιά έχουν πλέον πρόσβαση στο διαδίκτυο και είναι πιθανό να έρθουν σε επαφή με πορνογραφικό υλικό που θα τα τρομάξει ή θα τα μπερδέψει.
Στην ηλικία αυτή:
Μιλάμε με το παιδί για τις διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα (συμπεριφορά, συνήθειες, κοινωνικά αποδεχτές τάσεις)
Του εξηγούμε τον μηχανισμό της αναπαραγωγής με περισσότερες λεπτομέρειες
Του θέτουμε όρια που σχετίζονται με το σεβασμό των προσωπικών στιγμών του ιδίου και των άλλων σε ιδιωτικό χώροn
Συζητάμε μαζί του για θέματα που αποτελούν κοινωνικά ταμπού, καθώς και για θέματα που σχετίζονται με τα στερεότυπα των φύλων
9-12 χρονών
Στην ηλικία αυτή που οι ειδικοί ορίζουν ως εφηβεία είναι αρκετά δύσκολο να πλησιάσουμε τα παιδιά για αυτό το θέμα, αλλά καλό είναι να τους μιλήσουμε και σε αυτό το στάδιο να δείξουμε πως η σεξουαλική ζωή του καθενός επηρεάζει και το σύντροφό του. Αν βλέπουμε ότι το παιδί μεγαλώνει και αλλάζει αλλά δε μας ρωτάει τίποτα επιδιώκουμε να ξεκινήσουμε εμείς τη συζήτηση με αφορμή τις σωματικές αλλαγές που παρατηρούμε. Προσπαθούμε να μην αποτρέψουμε το παιδί από το να κάνει ερωτήσεις. Όσο μικρό και αν σας φαίνεται αν ρωτήσει έχει ερεθίσματα για αυτό και πρέπει να του μιλήσουμε. Δεν υπάρχει καταλληλότερος άνθρωπος να προστατεύσει και να ενημερώσει τα παιδιά για το σεξ από τους γονείς του. Προσέχουμε να μη τρομάξουμε το παιδί και να μη δώσουμε υπερβολικές λεπτομέρειες που δεν αντέχει, ανάλογα με την ηλικία του. Προμηθευόμαστε βιβλία που μας ταιριάζουν για να μας βοηθήσουν σε αυτή την εκπαίδευση, και αφήνουμε ανοιχτή την επικοινωνία μας να μας ρωτήσει ότι άλλο θέλει.
Στην ηλικία αυτή:
Συζητάμε με το παιδί για τις σωματικές και συναισθηματικές αλλαγές της προεφηβείας ή άλλα θέματα που τους απασχολούν με στόχο να τα διαφωτίσουμε αλλά κυρίως να τα καθησυχάσουμε
Συζητάμε μαζί τους για την ιδέα που έχουν για το σώμα τους (θέματα αυτοεικόνας, αυτοεκτίμησης κ.λπ)
Καθησυχάζουμε τους φόβους τους για το αν είναι φυσιολογικοί, εξαιτίας των ξαφνικών αλλαγών που νιώθουν ότι βιώνουν (περίοδος, ονείρωξη, αλλαγές στο σώμα, στη φωνή) Δείχνουμε κατανόηση στην αμηχανία τους να συζητήσουν θέματα που σχετίζονται με τη σεξουαλικότητα παρόλο που θα το ήθελαν πολύ.
Προσπαθούμε να θίξουμε θέματα που σχετίζονται με νέες σκέψεις και νέα συναισθήματα που τους απασχολούν όπως φιλίες ή φλερτ
Προσπαθούμε να θέσουμε τη σχέση μας μαζί τους σε νέες βάσεις, με στόχο να καταφέρουμε να την διατηρήσουμε δυνατή κατά τη διάρκεια των δύσκολων χρόνων της εφηβείας.
Δημοσκόπηση
τι άλλα θέματα θα θέλατε στην ιστοσελίδα μας
-
διαγωνισμους
36% -
παιχνιδια
36%
-
τίποτα άλλο είναι όλα ενταξη
27%